Ocena użytkowników: 0 / 5

Gwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywnaGwiazdka nieaktywna
 

Kamiennik (dawniej Kamnig) jest starą wsią rolniczą, która prawdopodobnie istniała już w XIV wieku.

Przed sekularyzacją z roku 1810 Kamiennik do Księstwa Nyskiego, własności Biskupów Książęcych z Wrocławia. Dziś wieś należy do powiatu nyskiego. Przed rokiem 1945, a więc po przyłączeniu tych ziem do Polski, wieś ta należała do powiatu grotkowskiego.

Co do budowy pierwszego kościoła parafialnego w Kamienniku nie zachowały się żadne dokumenty. Kilka informacji o stanie poprzednim kościoła zawierają Protokoły Wizytatorskie diecezji wrocławskiej. I tak w protokole z przeprowadzonej przez archidiakona Petrus’a Gebauer’a wizytacji kościelnej w dniu 8 marca 1638 roku czytamy: [...] Kościół [...] w bardzo złym stanie, ponieważ był on często i doszczętnie plądrowany przez wojsko.

Miejscowość ta liczy niewielu mieszkańców, jednakże wszyscy oni są katolikami. Filiami jej są Seiffersdorf (Jaszow) i Schützendorf (Wilamowice). [...] proboszcz zarządza również parafią w Glasendorff (Szklary). W obu tych wioskach są tez mieszkańcy innych wyznań [...].


Natomiast w protokole z przeprowadzonej przez wrocławskiego kanonika Martina Philippa Waltera wizytacji kościelnej w listopadzie 1651 roku możemy przeczytać: Kościół tutejszy jest kamienny, ze stropem drewnianym, dachem krytym gontem, konsekrowany ku czci Świętego Apostola Andrzeja. [...] Kościół posiada trzy konsekrowane, prawidłowo przystrojone ołtarze. Na ołtarzu wysokim znajduje się pięknie pomalowane tabernakulum, a w jego mosiężnym, dobrze zamkniętym wnętrzu Przenajświętszy. Chrzcielnica wskazuje na misterna prace, jest czysta i zamknięta [...] . W innym protokole z przeprowadzonej przez archidiakona, sufragana Carla Franza Neandera wizytacji kościelnej w dniu 4 listopada 1666 roku, jest napisane: Kościół jest budynkiem z kamienia, posiada solidny, drewniany dach i ceglana posadzkę. Kościół jest poświecony ku czci Świętego Apostola Andrzeja, którego święto odprawiane jest w niedziele przed dniem Sw. Marcina. Obok kościoła znajduje się dość stabilna, zbudowana z dachówki wieża, mieszcząca w swoim wnętrzu trzy dzwony, z których jeden jest pęknięty. W kościele znajdują się trzy ołtarze. Ołtarz wysoki jest konsekrowany, malowany w starym stylu (być może jest on ołtarzem składanym) – pośrodku widoczny jest Sw. Andrzej, nad nim sklepienie niebieskie, wszystko to ujęte zostało w zielone ramy. Na ołtarzu tym stało drewniane tabernakulum, pomalowane zwykłą farbą, w środku cyborium z szatkami i posrebrzane pixis ze świętymi hostiami, na rozścielonym czarnym korporale. Po bokach nie przykryte obmurowanie z krata (prawdopodobnie nisza sakramentalna). Chrzcielnica jest murowana, duża. W środku niej znajduje się naczynie z brudna woda, na jego dnie i ściankach widnieją czarne plamy. Oleje święte przechowywane sa w zamknięciu. (Przyp.: pozostałości po tej chrzcielnicy znajdują się na cmentarzu, obok krzyża misyjnego.) Zakrystia jest w całości zbudowana z cegły. [...].

Ostatnia wizytacja biskupia kościoła w Kamnig została przeprowadzona przez Jego Eminencję Kardynała Georga Kopp’a w dniu 13 maja 1897 roku. Kościół został opisany w Księgach Wizytatorskich jako solidny kościół z drewnianym dachem, krytym gontem istniał do roku 1794. W tym czasie groził on już pewnie zawaleniem. Kamienna wieża, kryta również gontem, zachowała się do roku 1856. Ten zburzony kościół był długi na 48 stop (15 metrów) i szeroki na 36 stop (11 metrów). Budowa nowego kościoła kosztowała w gotowce 3.661 talarów i 22 groszy srebrnych. Nowy kościół posiadał ceglana posadzkę i plaski sufit. Był on długi na 56,5 stopy (18 metrów) i szeroki na 43 stopy (13 metrów). Prace przy budowie sieni, nowych schodów na chór i nowym przełożeniu dachówka zostały podjęte w 1842 roku.

Wieża kościelna starego kościoła, z dachem krytym gontem, została przebudowana w roku 1856. Ówczesny proboszcz parafii, arcyksiadz Johannes Eichhorn tak relacjonuje w dniu 19 października 1856 roku to wydarzenie: Na fundamentach starej, krytej gontem więzy dzisiejszego kościoła w Kamnig, oraz na zachowanej najniższej części jej murów (do 22 stop – 6,5 metrów; w większości zbudowanych z kamieni polnych) postawiono nową wieżę. Została ona wybudowana z pod nadzorem królewskiego inspektora budowlanego Illing’a z Neisse (Nysa), z dobrze wypalonej cegły. Stara wieża była pozostałością pierwotnego kościoła, wyburzonego w latach 90-tych XVIII wieku, a dziś jest ona częścią kościoła, zbudowanego za proboszcza Josepha Becker’a [...]. Dzisiejszy dom parafialny w Kamnig został wybudowany w latach 1834-1835.

Od czasu wybudowania wieży w roku 1856 kościół w Kamnig poddawany był wielu przeróbkom, które miały na celu jego upiększenie. Do dziś odznacza się on od innych okolicznych kościołów swoją niebywałą pięknością.

Na więzy kościoła zawieszone są dziś (1913 rok) 4 dzwony. Dzwon pogrzebowy wisi na samej górze, trzy mniejsze poniżej. Najstarszy dzwon ma średnice 44 cm, widnieje na nim napis: „Hilf got, maria berot als was wir begynne“ [„Boże dopomóż, Mario doradź we wszystkim co rozpoczniemy“] - tekst autorstwa Lutsch’a. W roku 1878 dokupiono nowy dzwon, pozostałe zostały przewieszone. Prace ta wykonał odlewacz dzwonów Geittner we Wrocławiu.

Do kościoła parafialnego w Kamnig przynależą dwa cmentarze. Jeden z nich rozpościera się wokół kościoła. Cmentarz ten wykorzystywany był do pochowku parafian do roku 1900. Z czasem wzrosła liczba mieszkańców parafii w związku z czym obszar cmentarza zaczął powoli nie wystarczać na ten cel. Nowy cmentarz utworzono powyżej budynków parafialnych